🐾 Parafia Św Karola Boromeusza W Żyrardowie

Parafianie z Żyrardowa (mazowieckie) nie przyjęli księdza z wizytą duszpasterską. Proboszcz wysłał do nich wiadomość z naganą. O sprawie poinformował Ośrodek Monitorowania Zachowań Rasistowskich i Ksenofobicznych. Nie przyjmujesz księdza po kolędzie? Możesz mieć problem. Do wiernych w parafii św. Karola Boromeusza w Żyrardowie, którzy nie przyjęli duchownego z wizytą duszpasterską, list z reprymendą przysłał sam być na bieżąco z newsami z Warszawy? Dołącz do naszej grupy na FBNie przyjęli księdza po kolędzie. Nagana od proboszczaWiadomość, która znalazła się w skrzynkach mieszkańców podwarszawskiej miejscowości sugeruje, że obowiązek przyjmowania księdza po kolędzie ma każdy obywatel. Proboszcz w ostrych słowach napisał, że osoby, które nie wpuściły kapłana do swoich domów, "uległy akcji niszczenia Kościoła". Nie potrafiliście przyjąć księdza w czasie trwania kolędy, ulegając medialnej, zaplanowanej, nierozumnej, szkodliwej akcji niszczenia i deformowania wizerunku Kościoła, autorytetu księdza, wartości, które przyniosła człowiekowi, rodzinie i Polsce cywilizacja chrześcijańska. Bóg widzi wasze racje, wasze wybory, motywy działania - brzmi treść wiadomości od proboszcza. W dalszej części listu kapłan prosi mieszkańców, który nie przyjęli księdza w swoje progi, o zmówienie modlitwy. Nie chcę z wami dyskutować, niech mi wolno jednak będzie zaproponować wam modlitwę do św. Archanioła Michała na każdy dzień - czytamy. Zobacz także Sprawę nagłośnił na Facebooku Ośrodek Monitorowania Zachowań Rasistowskich i Ksenofobicznych, który nazywa zachowanie proboszcza "przykładem zadufania kleru katolickiego w Polsce". Hasła typu "tylko pod krzyżem, tylko pod tym znakiem, Polska jest Polską, a Polak Polakiem" wryły się w rozum za mocno. A Kościół przyzwyczaił się, że NALEŻY mu się prawo do wskazywania palcem, kogo należy spalić na stosie, bo nie stosuje się do ich zakazów - ocenia Ośrodek. Pod postem OMZRiK rozgorzała burzliwa dyskusja. Internauci piszą, że ksiądz powinien być gotowy na dyskusję z wiernymi, zamiast ich straszyć i oceniać. Inni z kolei twierdzą, że przynależność do wspólnoty kościoła wiąże się także z obowiązkami. Ksiądz niech zacznie od siebie, skoro ludzie nie chcą go przyjmować u siebie w domu, to jest jakiś byłby to ksiądz z powołania i dobry człowiek, inaczej by to korzystają z sakramentów, mają też obowiązek uczestniczyć w życiu Kościoła, a jednym z nich są spotkania z księdzem. Zobacz także Monitorowania Zachowań Rasistowskich i Ksenofobicznych

Kościół św. Karola Boromeuszaw Żyrardowie 1115 z dnia kościół parafialny Kościół św. Karola Boromeusza Państwo Polska Województwo mazowieckie Miejscowość Żyrardów Wyznanie katolickie Kościół rzymskokatolicki Parafia św. Karola Boromeusza w Żyrardowie Wezwanie św. Karola Boromeusza Historia Data zakończenia budowy 1891 Dane świątyni Świątynia• materiał bud. • cegła Organy• liczba głosów• liczba manuałów 142 Położenie na mapie Żyrardowa Położenie na mapie Polski Położenie na mapie województwa mazowieckiego Położenie na mapie powiatu żyrardowskiego 52°03′31,29″N 20°26′32,11″E/52,058692 20,442253 Multimedia w Wikimedia Commons Strona internetowa Kościół pw. św. Karola Boromeusza – najstarszy kościół pierwszej parafii rzymskokatolickiej w Żyrardowie, wzniesiony w 1891 ze środków Karola Dittricha jr. w stylu neogotyckim. Historia[edytuj | edytuj kod] Świątynia pw. św. Karola Boromeusza początkowo była kościołem filialnym parafii w Wiskitkach i stanowiła bazę oraz argument za utworzeniem parafii rzymskokatolickiej w Żyrardowie, co miało miejsce w 1898 r.[2]. Karol Dittrich jr. z okazji utworzenia nowej parafii podarował jej kościół na wieczystą własność. Pensję księżom parafii żyrardowskiej tak katolickiej, jak i ewangelickiej płaciła fabryka[2]. Kościół okazał się niewystarczający już w chwili oddania do użytku i pełnił swoją funkcję głównego kościoła katolickiego osady fabrycznej (która aż do 1898 r. podlegała parafii rzymskokatolickiej w pobliskich Wiskitkach, gdzie znajdował się główny kościół tejże parafii) zaledwie do 22 maja 1898 r., a de facto przez kilkanaście lat, do momentu wzniesienia i wykonania wnętrza w stanie surowym zamkniętym kościoła pw. Matki Bożej Pocieszenia w 1903 r., który przejął większość jego zadań. Architektura[edytuj | edytuj kod] Kościół zbudowano na planie prostokąta z addycyjnym prezbiterium (także zamkniętym prostokątnie); swoją formą nawiązuje do kościołów halowych; słupy dzielą wnętrze na trzy nawy, z których środkowa jest nieznacznie wyższa; nawy boczne są przykryte stropem drewnianym, natomiast nawa główna posiada także drewniane sklepienie pozorne. Posadzkę ułożono z białych, szarych i czarnych płytek we wzory geometryczne. Kościół posiada trzy ołtarze, z których główny jest poświęcony patronowi i Matce Boskiej Częstochowskiej i został wykonany w stylu neogotyckim; obraz ołtarzowy został namalowany przez Augusta Frinda - nadwornego malarza Dittrichów. Ołtarze boczne zostały poświęcone Chrystusowi Dobremu Pasterzowi oraz Matce Bożej Niepokalanie Poczętej; na chórze znajdują się organy z pracowni braci Rieger (obecny instrument jest rekonstrukcją); kościół uległ zniszczeniu w wyniku pożaru w 1978 (zniszczeniu uległa znaczna część korpusu głównego, czemu sprzyjało zastosowanie drewna w konstrukcji stropu i sklepienia pozornego nawy głównej, mocno uszkodzony został także prospekt organowy), jednak został odbudowany według pierwotnych założeń i bez wprowadzania nowych elementów do wnętrza. Kościół z czerwonej nieotynkowanej cegły nie posiadał nigdy dzwonnicy; niewielki dzwon został zainstalowany w wieżyczce na fasadzie; świątynia jest obiektem orientowanym (prezbiterium po stronie wschodniej), otoczonym ogrodzeniem z końca dziewiętnastego wieku, w obrębie którego zachowały się resztki zabytkowego drzewostanu. W 2008 oczyszczono z nawarstwień brudu pochodzącego z dymu i zanieczyszczeń atmosferycznych część ścian zewnętrznych, w tym fasadę. Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. mazowieckiego. [dostęp 2010-01-31]. ↑ a b K. Zwoliński, Zakłady Żyrardowskie w latach 1885-1915, Książka i Wiedza, Warszawa 1979, str. 196 Bibliografia[edytuj | edytuj kod] Żyrardów. Praktyczny przewodnik, Agencja Wydawnicza "Radosna Twórczość", Warszawa 2008 pde pde

Cztery parafie: Matki Bożej Pocieszenia, Wniebowstąpienia Pańskiego, św. Cyryla i Metodego oraz św. Karola Boromeusza, Stowarzyszenie Fabryka Feniksa i wierni zaangażowani w życie parafii wspólnie zorganizowali Drogę Krzyżową ulicami Żyrardowa. Przez 3,5 km wierni publicznie wyznawali wiarę i rozważali Mękę Pańską. Tradycją jest, że w piątek przed Niedzielą Palmową wierni nabożeństwo Drogi Krzyżowej przeżywają na ulicach miast. Wędrując z dużym krzyżem, świecami w dłoniach publicznie wyznają wiarę i rozważają mękę i śmierć Chrystusa. W Żyrardowie co roku ostatnie nabożeństwo w Wielkim Poście organizowane jest przez Stowarzyszenie Fabryka Feniksa, wiernych i kapłanów wszystkich czterech parafii. Przybiera różne formy, ale zawsze robi wrażenie pod względem zaangażowania wiernych w przygotowanie rozważań, oprawy muzycznej, niesienia krzyża. Udział w modlitwie wzięli najmłodsi wierni. Magdalena Gorożankin/ Foto Gość W tym roku w niesienie krzyża zaangażowali się: dzieci i młodzież, ojcowie, matki, róże różańcowe, studenci, ochrona zdrowia, Domowy Kościół i oaza, osoby w żałobie, nauczyciele, seniorzy, odnowa w Duchu Świętym, samorządowcy, kapłani i siostry zakonne oraz osoby, które czuły taką potrzebę serca. Rozważania czytali wierni wszystkich parafii. Te zaczerpnięte były z refleksji Michela Quoista. "Panie Jezu, jak doskonale jesteś rozciągnięty na krzyżu. Zajmujesz cały, żeby pewniej i pełniej do niego przylegać. Pozwalasz ludziom, by Cię dokładnie przybili. Panie, dobra robota, staranna. Teraz całkowicie zespalasz się ze swoim krzyżem tak, jak część maszyny dokładnie dopasowana przez montera pokrywa się z planem inżyniera. Musiałeś dojść do takiej precyzji. Nie ruszaj się już..." - wybrzmiało w XII stacji. W trakcie drogi wiernym towarzyszyli muzycy, którzy ze specjalnie przygotowanego samochodu śpiewali pieśni pasyjne. W 3,5-kilometrowej drodze ulicami: Dittricha, 1-go maja, Piękną, Izy Zielińskiej, Ossowskiego, Limanowskiego, Kościelną, Mireckiego i Narutowicza wierni doświadczyli wielu emocji. - Smutek, przejęcie, chłód - nie tylko ten rzeczywisty, odczuwalny z zewnątrz, ale też wzruszenie. Zwłaszcza widząc kolejno dołączające osoby i widząc szacunek, a przynajmniej brak sprzeciwu tych, którzy nie wędrowali razem z nami. Kolejny rok obserwuję, że ludzie mówią różnie o Kościele, ale gdy wychodzimy z krzyżem na ulice, nie ma awantur, złych komentarzy, nikt nie rzuca kamieniami. Jezus zaprowadza pokój - mówi Helena Jackowicz, żyrardowianka. Rozważania zaczerpnięte z książki Michela Quoista, panujący mrok i pieśni pasyjne skłaniały do refleksji. Magdalena Gorożankin/ Foto Gość Wędrówka zakończyła się w kościele Matki Bożej Pocieszenia, gdzie wierni przyjęli Komunię Świętą i zaśpiewali Apel Jasnogórski. Spokój wewnętrzny i wieczorna cisza miasta pozwoliły na dalszą refleksję, a poczucie wspólnoty wprowadziło nastrój przygotowania do najważniejszych świąt w roku.

parafia św karola boromeusza w żyrardowie