Czyraki to bardzo bolesne i wyjątkowo nieestetyczne zmiany skórne. Jest to ropne zapalenie mieszka włosowego, w wyniku którego powstaje zaczerwieniona krostka z czasem wypełniająca się ropą. Czyraki pojawiają się najczęściej na twarzy, uchu, karku, w pachwinach czy na pośladkach. Ich przyczyną jest zakażenia bakteryjne, wywołane zazwyczaj przez gronkowca złocistego. Zmiany goją się samoistnie, lecz mogą nawracać i prowadzić do komplikacji zdrowotnych. Zakażenie może być też wywołane różnymi czynnikami, brakiem higieny, spadkiem odporności, ale również poważnymi chorobami. Dlatego warto wiedzieć, czy czyraki mogą być niebezpieczne i jak je wyleczyć. Z pomocą mogą przyjść nam także sprawdzone, domowe sposoby. Zdjęcie Czym są czyraki? /©123RF/PICSEL WideoDomowa maseczka do cery trądzikowej Interia DIY Zdjęcie Dlaczego powstają czyraki? /©123RF/PICSELCzyraki (inaczej furunkuły) to bolesne wrzody w postaci krostek wypełnionych ropą, które powstają na skutek zapalenia okolic mieszka włosowego. Stan zapalny wywołany jest najczęściej przez zakażenie gronkowcem złocistym. Bakteria ta powszechnie występuje u wielu osób, bytując na powierzchni skóry, błonach śluzowych, mieszkach włosowych i narządach płciowych. Zazwyczaj nie wywołuje zmian chorobowych, jednak istnieją czynniki, z powodu których dochodzi do namnażania się bakterii i zakażenia. Gronkowiec przenika do mieszków włosowych, gruczołów łojowych lub ranek i wywołuje stan występowania czyrakówDo zakażenia gronkowcem złocistym może zazwyczaj dojść w przypadku osłabienia odporności lub uszkodzenia skóry (np. zadrapania). To sprzyja namnażaniu się bakterii i rozwojowi stanu zapalnego. Spadek odporności i powstanie czyraka mogą być spowodowane wychłodzeniem lub przegrzaniem ciała, przebytą infekcją, niedożywieniem, przemęczeniem czy też niedostateczną higieną. Pojawiająca się wtedy zmiana zwykle przechodzi samoistnie po kilkunastu dniach. Jednak, gdy stale nawraca lub występuje w większych skupiskach (tzw. czyrak gromadny), może świadczyć o poważnych chorobach ogólnoustrojowych. Przyczyną mogą być zaburzenia metaboliczne i cukrzyca, niewydolność nerek, otyłość czy alkoholizm. Ryzykiem powstawania czyraków są też schorzenia układu immunologicznego, nosicielstwo wirusa HIV oraz AIDS, choroby wątroby oraz nowotwory. Zdjęcie Zapalenie opon mózgowych /©123RF/PICSELCzyraki pojawiają się najczęściej w miejscach, gdzie skóra wydziela więcej potu lub jest narażona na podrażnienia i obtarcia, np. w kontakcie z ubraniami lub podczas golenia zarostu. Występują więc na twarzy, karku, plecach, owłosionej skórze głowy, w pachwinach, na uchu i pośladkach. W wyniku zakażenia bakteryjnego powstaje stan zapalny pod postacią zaczerwienionego, twardego guzka o średnicy ok. jednego centymetra. Z czasem zmiana powiększa się i przekształca się w krostę. Na jej podstawie tworzy się martwiczy czop wypełniony ropą i krwią. Gdy zmiana jest dość spora, mogą jej towarzyszyć takie objawy jak podwyższona temperatura, złe samopoczucie czy powiększenie węzłów chłonnych. W większości przypadków czyraki goją się samoistnie – po jakimś czasie pękają, wypływa z nich ropa, a zmiana wchłania się. Trwa to zazwyczaj od kilku do kilkunastu dni. Czyraki mogą jednak pozostawiać nieestetyczne blizny lub też przerodzić się w stan przewlekły i prowadzić do poważnych a komplikacje zdrowotneFurunkuły zanikają z reguły samoistnie, lecz mają tendencję do nawracania i mogą wywoływać szereg niepożądanych skutków. W okolicy czyraka często pojawiają się kolejne ropnie, co może prowadzić do ich rozsiania się na większym obrębie ciała lub zlania się w jedną większą zmianę. Choroba przybiera wtedy charakter przewlekły i może utrzymywać się latami. Wymaga długotrwałego leczenia, które może trwać nawet ponad miesiąc. Czasami też zdarza się, że czop czyraka pozostaje zasklepiony, a ropa nie chce wyjść. Nie należy kategorycznie wyciskać go na własną rękę, gdyż grozi to rozwojem zakażenia i stanu zapalnego. Szczególnie niebezpieczne są zmiany tworzące się w obrębie tzw. trójkąta śmierci, czyli środkowej części twarzy w okolicach nosa i warg. Stan zapalny może przenieść się wtedy na sąsiednie żyły, a wraz z nimi w głąb czaszki. Może wtedy dojść do zapalenia zatoki jamistej lub nawet zapalenia opon mózgowych. Gronkowiec złocisty, wnikając do krwi, może także wywołać zakażenie ogólnoustrojowe, które powoduje zapalenie wsierdzia, szpiku kostnego czy płuc i stwarza zagrożenie dla życia. Zdjęcie Maść ichtiolowa /©123RF/PICSELCzyraki same pękają po kilkunastu dniach, jednak można zastosować domowe sposoby na szybsze pozbycie się zmiany. Nie należy jednak wyciskać lub nacinać zmiany, by nie doprowadzić do rozprzestrzeniania się stanu zapalnego. Można za to robić okłady z rywanolu lub altacetu czy też smarować czyraka maścią ichtiolową, która ułatwi odchodzenie ropy. Gdy czop pęknie, a zawartość wypłynie, można przemywać ranę spirytusem salicylowym, a na czop nanosić maść z antybiotykiem. Gdy jednak czyrak nie ustępuje nawet po dwóch tygodniach, pojawiają się kolejne zmiany lub inne objawy jak na przykład gorączka, należy zgłosić się do lekarza. Specjalista zbada zmianę i dobierze właściwy sposób leczenia. Zazwyczaj zleca miejscowe leczenie maściami antybakteryjnymi oraz doustną antybiotykoterapię. Może także zrobić nacięcie zmiany i drenaż ropnia. Czyrak ucha jest przypadłością, która może przytrafić się pacjentowi w przypadku intensywnego czyszczenia ucha lub jego drapania. Dochodzi do niej na skutek infekcji bakteryjnej gruczołów łojowych i mieszków włosowych. Objawami, jakie towarzyszą tej przypadłości, są intensywny ból ucha promieniujący od ucha do zębów. Aby możliwe było zdiagnozowanie czyraku konieczne, jest badanie ból ucha jest najczęstszym objawem czyraka ucha. Jeśli pacjent obserwuje u siebie intensywną jego bolesność powinien, jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. Innym sygnałem, który może świadczyć o czyraku jest duża wrażliwość skóry wokół miejsca infekcji bakteryjnej. Dodatkowo można zauważyć również obniżenie się poziomu tkanki tłuszczowej wokół zarażonego miejsca. Pacjenci, którzy cierpią na czyraka mogą mieć problemy ze spokojnym snem. Zwłaszcza, gdy kładą się na boku, którego ucho jest zakażone. Możliwe jest również promieniowaniu bólu aż do stawu skroniowo-żuchowego, co utrudnia otwieranie dokuczliwymi objawami, na które skarżą się pacjenci cierpiący na czyraka ucha jest wysoka gorączka i dreszcze. Dlatego czasami czyrak może być mylony z zapaleniem ucha. Organizm sygnalizuje zakażenie powiększonymi węzłami chłonnymi, zmęczeniem, a – skrajnych sytuacjach – nawet utratą słuchu. Jest ona jednak chwilowa i stanowi efekt zapychania się kanału słuchowego z powodu rośnięcia bierze się czyrak ucha?Czyraki nie pojawiają się jedynie w uchu. Tak naprawdę mogą pojawić się w każdym miejscu na ciele. Są one powiązane z bakteriami paciorkowca lub gronkowca i czerwonymi wykwitami na ciele, które te drobnoustroje mogą powodować. Zaczerwienienia mogą powstawać w okolicach uszkodzonej skóry, zatkanych porów, czy wrośniętych włosków. Czyraki mogą pojawić się u każdego. A punktem zapalnym do ich rozwoju jest naruszanie uszkodzonej skóry ostrymi narzędziami lub drapanie. Należy tego unikać, jeśli chcemy uchronić się przed niepożądanymi zmianami. Na czyraki bardziej podatne są osoby w stanach obniżonej odporności, z chorobami przewlekłymi, czy też niedożywione i z niedoborami witamin w czyraka uchaWspółczesna laryngologia dysponuje metodami, które umożliwiają szybkie pozbycie się problemu, jakim niewątpliwie są czyraki. W skrajnych przypadkach czyraki mogą osiągać naprawdę spore rozmiary. Lekarz dobiera leczenie do rodzaju czyraka, jak i jego wielkości. Jeśli zmiany nie są zbyt duże, zmiana nie wymaga konsultacji lekarskiej – organizm sam sobie z nią poradzi. Specjalista – gdy ból jest duży – może zalecić stosowanie środków przeciwbólowych lub przepisać antybiotyk, który uniemożliwi dalszy rozwój zakażenia. Nieduże czyraki można smarować maścią ichtiolową, która umożliwi wydostanie się treści zmiany na zewnątrz i tym samym przyspieszy gojenie. Duże czyraki mogą wymagać nacięcia. Po zabiegu ból ustępuje, a rana goi się. Należy wystrzegać się wyciskania czyraków, gdyż może to prowadzić do rozprzestrzeniania się zakażenia. UMÓW SIĘ NA WIZYTĘCzyrak: jak leczyć? – przyczyny, objawy, skutkiNie ma chyba osoby, u której nie wystąpiłby czyrak, inaczej furunkuł. Przypadłość ta jest zjawiskiem powszechnym, jednak nie każdy wie, że jest ona zaraźliwa. Kontakt z osobą, u której rozwinął się czyrak, może spowodować, że przeniesiemy infekcję na siebie (zwłaszcza jeśli wystąpi bezpośredni kontakt z ropną wydzieliną).Czym jest czyrak? – Choroba skóryJeśli na skórze pojawia się bolesny, mały ropny guzek, najprawdopodobniej jest to czyrak. Jak wygląda dokładnie? Jego cechą rozpoznawczą jest rosnący w środku włos. Czyrak jest małym ropniem, który rozwija się na skórze owłosionej. Specjaliści nazywają go ropnym zapaleniem mieszków włosowych. Najczęściej występuje pod postacią krosty, ale nieraz może osiągnąć większe rozmiary, dochodzące nawet do 3 cm. Skóra wokół czyraka jest zaczerwieniona i opuchnięta. Na czubku krosty widoczna jest zbierająca się ropa. Przebieg choroby zazwyczaj jest łagodny, a po wypłynięciu ropy rana goi się sama (oczywiście najlepiej ją zdezynfekować). Rzadko dochodzi do poważniejszych komplikacji zdrowotnych. Furunkuł zaliczany jest do dosyć powszechnych przypadłości i może pojawić się u osób w każdym rozwija się w następstwie zapalenia mieszka włosowego lub gruczołu łojowego. Najczęściej jest ono spowodowane zakażeniem bakteriami gronkowca złocistego Staphyloccocus aureus. Na początku pojawia się małe zaczerwienienie i obrzęk wokół mieszka włosowego. Następnie tworzy się krostka, która stopniowo wypełnia się ropą. Ropień jest oddzielony od otaczającej go powierzchni, czopem martwiczo zmienionej skóry. Po wydzieleniu czopu następuje opróżnienie ropnia i wyleczenie. Bakterie gronkowca obecne są praktycznie wszędzie, a wiele osób jest ich nosicielami, chociaż nie występują u nich żadne dolegliwości, ani objawy chorobowe. Dopiero w momencie spadku odporności bakterie stają się zagrożeniem, zaczynają się uaktywniać i masowo rozwijać. W tym przypadku wnikają do mieszków włosowych lub gruczołów łojowych skóry i namnażają się, tworząc czyrak. Spadek odporności może nastąpić na skutek wychłodzenia organizmu, przemęczenia, stresu, infekcji, niedożywienia itd. Jeśli czyraki nawracają się lub przechodzą w postać przewlekłą (czyraczność), ich przyczyną może być choroba ogólnoustrojowa (np. cukrzyca, otyłość, choroby nerek, wątroby, nowotwory, alkoholizm, HIV). Czyraki mogą też towarzyszyć chorobom skóry, połączonym ze świądem, jak: świerzb, egzema, atopowe zapalenie skóry itp. Szczególnie sprzyja im brak odpowiedniej higieny osobistej i pielęgnacji ciała. Zwiększona podatność na powstawanie czyraków występuje u osób przyjmujących leki immunosupresyjne i są objawy czyraka?Czyraki najczęściej powstają na twarzy, szyi, klatce piersiowej, karku, głowie, w przewodzie słuchowym zewnętrznym, plecach, pośladkach, rzadziej na kończynach i pod pachami. Do pierwszych objawów należą: zaczerwienienie skóry, obrzęk, a następnie napięte stwardnienie, które powoli przekształca się w krostę, która po kilku dniach staje się bardzo nabrzmiała, a na czerwonej, obrzękłej podstawie pojawia się ropny czop. Może temu towarzyszyć złe samopoczucie, podwyższenie temperatury ciała i bolesność węzłów chłonnych, położonych najbliżej czyraka. W zależności od umiejscowienia furunkuła bolesność jest różna. Szczególnie silna pojawia się, gdy czyrak rozwija się w nosie i przewodzie słuchowym (czyrak w uchu). Kiedy czyrak „dojrzeje”, zgorzel pęka i oczyszcza się z ropy, która wypływa na zewnątrz. Chory odczuwa natychmiastową ulgę, a rana goi się sama. Cały proces przebiega od kilku do kilkunastu dni. Nieraz, po zagojeniu się rany, a nawet jeszcze w trakcie gojenia, pojawiają się następne krostki, które mogą objąć swym zasięgiem kilkanaście lub kilkadziesiąt sąsiadujących ze sobą woreczków włosowych (czyrak gromadny). Choroba przyjmuje wówczas charakter przewlekły, co jest bardzo męczące i uciążliwe – zwłaszcza jeśli zmiany znajdują się w widocznym miejscu. Czyrak na twarzy stanowi na przykład poważny problem natury skórne wywołane czyrakiem zazwyczaj przebiegają w sposób łagodny i nie wymagają specjalnych zabiegów medycznych. Wrzód ropny przebija się sam i po wypłynięciu jego zawartości wystarczy zdezynfekować ranę, która szybko ziarninuje i goi się, nie pozostawiając blizn. Zdarzają się jednak przypadki, w których dochodzi do wtórnego zakażenia rany. Szczególnej uwagi i ostrożności wymagają wrzody na twarzy, ponieważ jeśli pozostaną po nich blizny, pozostaną widocznie do końca życia. Jeśli czyrak utrzymuje się długo, jest duży i nie chce sam pęknąć, należy udać się do lekarza, który najczęściej wykona nacięcie i przeprowadzi drenaż ropnia. Przepisze również maść na czyraki zawierającą antybiotyki przeznaczone do miejscowego stosowania. Inaczej przedstawia się sytuacja, gdy występuje gromadny czyrak. Leczenie w takich wypadkach musi być ogólne – przyjmuje się antybiotyki doustnie lub dożylnie w szpitalu, ponieważ przewlekły stan zapalny może doprowadzić do sepsy oraz innych groźnych powikłań (np. zapalenia wsierdzia lub szpiku kostnego).Zobacz także:Artykuły higienicznePreparaty i kosmetyki dermatologiczneDomowe sposoby na czyrakaPonieważ nieleczone czyraki pękają samoistnie i automatycznie pozbywają się wydzieliny, lekarze nie zalecają samodzielnego leczenia i prób wyciskania, ani tym bardziej przecinania furunkułów. Należy dbać o higienę. Można samodzielnie wykonywać okłady z rumianku lub z roztworu preparatu odkażającego np. z rywanolu, czy stosować środki zmniejszające stan zapalny, np. altacet. Można też używać maści ichtiolowej, która działa bakteriostatycznie i przeciwzapalnie. Po wypłynięciu ropy zaleca się odkażanie rany spirytusem salicylowym. Nie należy samodzielnie leczyć czyraków, ponieważ można łatwo rozsiać je na sąsiadującą skórę. Jeśli występuje czyrak na pośladku, plecach lub w innych trudno dostępnych miejscach, najlepiej pokazać je lekarzowi i stosować się do jego zaleceń. Czyraków nie należy dotykać ani ich zakrywać, zaklejać plastrem czy bandażować. Powinny mieć stały dostęp do świeżego zapobiegać czyrakowi? – ProfilaktykaPonieważ czyrakiem można się zarazić, należy unikać bezpośredniego kontaktu fizycznego z osobą zakażoną. W profilaktyce wszystkich chorób, nie tylko czyraków, bardzo ważne jest stosowanie się do zasad higieny. Należy dbać o swoje zdrowie i odporność organizmu. Aby nie dopuścić do nawrotów choroby, warto stosować dobrze zbilansowaną dietę, bogatą w witaminy i minerały, a ponadto unikać stresu i przemęczenia. W zwiększeniu odporności organizmu dużą rolę odgrywa aktywność fizyczna oraz zdrowy, długi także:Jak wyleczyć zapalenie ucha zewnętrznego?Na ludzkie ucho składa się ucho wewnętrzne, środkowe oraz zewnętrze. To ostatnie zbudowane jest z małżowin usznej, zewnętrznej części przewodu słuchowego oraz zewnętrznej powierzchni przewodu bębenkowego. Rolą ucha zewnętrznego jest wychwytywanie fal dźwiękowych, następnie ich wzmacnianie i precyzyjne kierowanie na błonę bębenkową, skąd trafia do głębiej położonych elementów układu TEŻ: Zapalenie ucha – dolegliwość wieku dziecięcegoCzynniki ryzyka zapalenia ucha zewnętrznegoZapalenie ucha zewnętrznego (łac. otitis externa) jest powszechną dolegliwością, która dotyczy zarówno dzieci i dorosłych. Przeważnie obejmuje przewód słuchowy, nie brakuje jednak przypadków, gdy atakuje małżowinę uszną. Wśród najczęstszych przyczyn stanów zapalnych ucha zewnętrznego lekarze wymieniają zbyt dużą wilgotność w przewodzie słuchowym, spowodowaną przez częste kąpiele w zbiornikach wodnych. Ciepłe i wilgotne środowisko sprzyja rozwojowi różnych chorobotwórczych drobnoustrojów, a stąd już tylko krok do infekcji i stanu zapalnego. Dodatkowo woda dostająca się do przewodu słuchowego wypłukuje woskowinę, będącą naturalną barierą ochronną przed patogenami. Zapalenie ucha zewnętrznego bywa nazywane „uchem pływaka”, ponieważ jest to częsta przypadłość wśród osób korzystających z na rozwój infekcji mogą mieć również zmiany pH zachodzące w obrębie przewodu słuchowego. Przyczynić się do tego mogą niektóre kosmetyki do mycia i szampony. Wreszcie do zapalenia może dojść na skutek mikrourazu przewodu słuchowego. W tej kategorii prym wiedzie nieumiejętne czyszczenie uszu przy pomocy bawełnianych TEŻ: Zapalenie dziąseł – jak rozpoznać i zapobiegać?Zapalenie ucha zewnętrznego – co je wywołuje?Stan zapalny ucha zewnętrznego wywołują różne drobnoustroje. Za infekcje bakteryjne najczęściej odpowiedzialne są pałeczka ropy błękitnej (Pseudomonas aeruginosa) oraz gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus), zaś infekcje o podłożu wirusowym odpowiada wirus opryszczki bądź wirus ospy wietrznej i półpaśca. W przypadku zakażeń grzybiczych dominującym drobnoustrojem są grzyby z rodzaju Candida i Aspergillus. Do zapalenia ucha zewnętrznego doprowadzić mogą także niektóre dermatozy, w tym łuszczyca, liszaj rumieniowaty i atopowe zapalenie wymieniają również tzw. ograniczone zapalenie przewodu słuchowego, zwane czyrakiem, na które bardziej narażone są osoby chorujące na cukrzycę lub cierpiące na znaczne niedobory pokarmowe. Tego rodzaju infekcję wywołują przede wszystkim bakterie Staphylococcus aureus i Streptococcus TEŻ: Suchy kaszel – przyczyny i metody leczeniaJak objawia się zapalenie ucha zewnętrznego?Objawy zapalenia ucha zewnętrznego mogą być zróżnicowane, co zależne jest od przyczyny choroby. Typowym i niezależnym od etiologii objawem jest ból w okolicy zainfekowanego ucha, nasilający się przy poruszaniu żuchwą, a także przy uciskaniu małżowiny usznej. Ból poprzedzać może podrażnienie ucha, często bardzo intensywne, a przez to prowokujące pacjenta do uciskania i drapania skóry zewnętrznego przewodu słuchowego. Wkrótce pojawić się może obrzęk przewodu słuchowego, który zazwyczaj prowadzi do upośledzenia słuchu. Powyższym objawom towarzyszy rozbicie i znaczne osłabienie, ból głowy, a także gorączka będąca konsekwencją nasilającego się stanu infekcja ma podłoże wirusowe, w okolicy małżowiny usznej pojawić się mogą pęcherzykowate wykwity, podobne do tych w przebiegu półpaśca. Wystąpienie objawów skórnych zazwyczaj poprzedza silny ból ucha. U 9 na 10 chorych półpasiec uszny prowadzi do obwodowego porażenia lub niedowładu nerwu objawem przy infekcjach o podłożu bakteryjnym jest ropny wyciek z ucha, zaś przy zakażeniach grzybiczych wydzielina jest gęsta i ma nieprzyjemny TEŻ: Zapalenie spojówek – najczęstsze przyczyny i sposoby leczeniaZapalenie ucha zewnętrznego – diagnostyka i leczenieObjawy zapalenia ucha zewnętrznego są zazwyczaj intensywne i bardzo uciążliwe. Brak odpowiedniego leczenia grozi niebezpiecznymi powikłaniami, dlatego lepiej nie zwlekać z wizytą u lekarza. Konieczne jest przeprowadzenie badania laryngologicznego oraz określenie, z jakim rodzajem patogenu mamy do czynienia, by rozpocząć odpowiednie infekcjach bakteryjnych stosuje się antybiotyki miejscowo (np. w formie kropli dousznych), a jeżeli występują objawy ogólne, konieczne może się okazać podanie antybiotyki o działaniu ogólnoustrojowym. Infekcje grzybicze wymagają podania środków przeciwgrzybiczych, zazwyczaj w formie maści lub zawiesiny. W leczeniu półpaśca usznego stosuje się leki nie potrafisz znaleźć potrzebnego leku, skorzystaj z wygodnej i intuicyjnej wyszukiwarki Nie tylko wskaże Ci apteki, w których dany preparat jest dostępny, ale również umożliwi jego terapii jest nie tylko wyeliminowanie patogenu, ale również zniwelowanie uciążliwych dolegliwości bólowych. Zazwyczaj stosuje się preparaty na bazie paracetamolu (np. APAP, Paracetamol Accord, Solpadeine, Panadol) bądź ibuprofenu (np. Ibuprom, Ibum, Nurofen, MIG), które w aptece można nabyć bez recepty. Przy zapalenia ucha lepiej sięgnąć po lek z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych na bazie ibuprofenu lub, w przypadku bólu o dużym nasileniu, metamizolu sodowego (Pyralgina) bądź ketoprofenu (np. Ketonal Sprint). Ważne jednak, by zawsze przestrzegać zalecanego dawkowania. Do miejscowego zastosowania można użyć kropli zawierających substancję znieczulającą miejscowo – lidokainę (np. Lix) lub przeciwzapalną – salicylan choliny (np. Otinum).ZOBACZ TEŻ: Halitoza – przekleństwo nieświeżego oddechuJak uniknąć zapalenia ucha zewnętrznego?Zapalenie ucha zewnętrznego bardzo często jest konsekwencją niewłaściwej higieny i braku dbałości zdrowie układu słuchu. Przestrzeganie kilku prostych zasad może uchronić nas przed nieprzyjemnym bólem i stosowaniem leków, dlatego warto je wdrożyć od błędem podczas czyszczenia uszu jest stosowanie bawełnianych patyczków. Można je stosować na powierzchni małżowiny usznej, jednak wtykanie ich w głąb przewodu słuchowego grozi podrażnieniami delikatnych tkanek. Chcąc zadbać o higienę uszu, lepiej sięgnąć po dostępne w aptekach środki do tego przeznaczone (np. A-Cerumen, Cerumex, Olivocap, Ottilan Med, Solwax Active, Vaxol). Preparaty te pomagają usuwać nadmiar woskowiny oraz chronić uszy przed infekcjami. Pamiętajmy jednak, by nie przesadzać z usuwaniem woskowiny, ponieważ jest ona naturalną barierą przez bakteriami, wirusami i dłuższym przebywaniu w wodzie należy pamiętać o tym, by dokładnie i zarazem delikatnie osuszyć uszy. Jeżeli często korzystamy z basenu, warto zastanowić się nad zakupem pływackich zatyczek do uszu, dzięki którym woda nie będzie miała dostępu do przewodu TEŻ: Zapalenie gardła – co zrobić, gdy gardło boli?Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u to jest czyrak? Przyczyny, objawy, leczenieCo to jest czyrak?Czyrak nazywany też furunkułem i karbunkułem to bakteryjne zapalenie mieszka włosowego skóry i tkanek go otaczających. Potocznie określany jest też, ze względu na wytworzony czop martwiczy, wrzodami na skórze lub krostami. Czyraki występują we wszystkich okolicach, gdzie są mieszki włosowe, gruczoły potowe i łojowe. Są to: owłosiona skóra głowy, twarz, kark, pachwiny, pośladki, okolice uszu i nosa oraz miejsca występujące na powierzchni skóry u osób zdrowych, gdy obniża się ich odporność wnikają do mieszków włosowych, powodując stan zapalny. Pojawia się duże zaczerwienienie, ból lub pieczenie. Początkowo, wokół mieszka tworzy się naciek zapalny, który można określić jak mały guzek o barwie szaro-sinej. Po kilku dniach przekształca się w krostę z białym czopem martwiczym przy wyjściu włosa, otoczoną czerwonym naciekiem. Przeważnie zmiana skórna powiększa się i otwiera samoistnie, a martwicza zawartość wydostaje się na zewnątrz. Ropień może też zostać wchłonięty przez organizm. Praktycznie zawsze po czyraku pozostaje ślad w postaci trudnej do zniwelowania zaznaczyć, że u osób z obniżoną odpornością, szczególnie u chorych na cukrzycę i inne choroby metaboliczne, czyraki mają tendencję do nawracania w różnych miejscach ciała. Taki stan nazywany jest czyracznością. Oznacza mnogie, nawracające czyraki znajdujące się w różnym okresie rozwoju i pewnej odległości od siebie. Z kolei czyrakiem gromadnym nazywa się liczne czyraki mające tendencję do zlewania się w jeden, dużych rozmiarów, lokalizujący się w zapalnym – przyczynyNajczęściej czyraki wywoływane są przez bakterie z grupy gronkowców, szczególnie przez gronkowca złocistego, którego nosicielem jest co trzecia osoba na świecie. Występuje on na skórze, w mieszkach włosowych, błonach śluzowych nosa, gardła i przewodu pokarmowego i na narządach płciowych, jednak u zdrowych osób nie wywołuje objawów, dzięki przeciwciałom. Sytuacja zmienia się w przypadku występowania niektórych czynników ryzyka rozwoju pojedynczych czyraków, do których należą:choroby przemiany materii (głównie cukrzyca);otyłość;choroby nerek (niewydolność) i wątroby;wyniszczenie (niedożywienie, nowotwory);niedobory odporności, wrodzone oraz nabyte (np. zakażenie wirusem HIV);niedobory czynników immunologicznych;niewłaściwe nawyki higieniczne;nadużywanie alkoholu;stosowanie leków o działaniu immunosupresyjnym;mikrourazy skóry wywołane wielokrotnym stosowaniem maszynek do dochodzi do obniżenia odporności organizmu i zmniejszeniu wytwarzania przeciwciał, a co za tym idzie bakterie stają się chorobotwórcze. Obserwuje się, że czyrak może pojawić się też u osób zdrowych, mieszkających w dużych zbiorowiskach, np. hotelach czy – objawySymptomy czyraków są charakterystyczne, podobnie jak przebieg choroby. Początkową postacią czyraka jest bolesny guzek o średnicy około centymetra, choć czasami może przyjmować większe rozmiary. Pierwotnie jest twardy, a z czasem przekształca się w krostę wypełnioną ropą – czopem martwiczym. W zaawansowanym stadium choroby można zauważyć świadczącą o infekcji czerwoną, bolesną i piekącą skórę wokół zmiany. Takim procesom może towarzyszyć złe samopoczucie, podwyższona temperatura ciała i powiększenie okolicznych węzłów chłonnych (pachwinowych, szyjnych, zausznych, pachowych). Z reguły po kilku dniach ropień otwiera się, a ropny czop zostaje wydalony na zewnątrz. Pozostaje po nim ślad w postaci wgłębienia na skórze – trudnej do usunięcia zwykle jest wiele, niejednokrotnie bakterie rozprzestrzeniają się na kilka sąsiadujących ze sobą mieszków włosowych, tak powstaje karbunkuł. Nawet, jeśli czyrak zniknie, to istnieje ryzyko pojawienia się go w tym samym u dzieckaJak wcześniej wspomniano, dzieci i osoby starsze są bardziej narażone na wystąpienie czyraków, szczególnie te z osłabioną odpornością. Statystycznie choroba występuje równie często u dzieci i osób starszych oraz kobiet i mężczyzn. Warto też pamiętać, że sporadycznie pojawiający się czyrak nie jest wskazaniem do rozpoczęcia terapii antybiotykiem doustnym, nawet gdy pojawia się u dziecka. Najistotniejsza jest konsultacja z właściwym specjalistą i wdrożenie odpowiedniego – leczenieW większości przypadków diagnozę stawia lekarz dermatolog. Czyraka rozpoznaje się na podstawie badania klinicznego. W niektórych przypadkach wykonuje się posiew bakteriologiczny ze zmiany w celu określenia antybiogramu i doboru najskuteczniejszego powinny być leczone przez chirurgów, którzy określają właściwy moment dla nacięcia ropni. Zapobiega to powikłaniom ogólnoustrojowym. Zwykle po nacięciu czyraka leczenie antybiotykiem nie jest potrzebne, jeśli jednak wymaga tego stan pacjenta to stosuje się antybiotykoterapię skierowaną na gronkowce. Wykorzystuje się niektóre penicyliny (kloksacylina), cefalosporyny (cefadroksyl) oraz linkozamidy (klindamycyna) przyjmowane doustnie. Jak wcześniej wspomniano, nie można wyciskać treści ropnej, szczególnie w miejscach, gdzie mogą pojawić się powikłania, czyli na ustach i nosie. Jeżeli występują silne dolegliwości bólowe, można zastosować dostępne bez recepty niesteroidowe leki należy pamiętać o wyrównywaniu niedoborów odporności w postaci prawidłowej diety oraz regularnej kontroli występowania K., Ruszkowska L.; Wybrane zakażenia gronkowcowe i paciorkowcowe w gabinecie lekarzza dermatologa, Dermatologia po Dyplomie, 2018(02);Bolognia J., Jorizzo J., Schaffer J.; Dermatology Third Edition, 2012;1187-99;Gołąbek K., Lasek J., Marks W.; Zakażenia skóry i tkanek miękkich – złożony i aktualny problem diagnostyczny i terapeutyczny lekarza każdej specjalności medycznej, Via Medica, 2012; Jabłońska S., Majewski S.; Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, PZWL, 2015.